ШӘКӘРІМ ҚҰДАЙБЕРДІҰЛЫ

Хорға өңдеген - Бейбіт АҚОШ

Анадан алғаш туғанымда,

Жыладым неге дабыстап.

Кіндікті кесіп қиғанында,

Анамнан кеттім алыстап.

Ақ бұйымға орап алғанында,

Құндаққа қойды таңып сап.

Жып-жылы суға салғанында,

Денемді әбден арулап.

Жыладым ба екен әлде сонда,

Азаттық көрмей өлем деп.

“Кіш-кішке” күлдім білмей онда,

Мазаққа талай көнем деп.

Табылмас анық азат адам,

Жаралыс билер заманды.

Көрсетер мұқтаж, азап саған,

Тартқызар өмір жазаңды.

Кіндікті кесіп тастамағы –

Жас өмір сүйтіп қиылған.

Ақ бұйымға орай бастамағы –

Кебінің сондай бұйымнан.

Қуыстап салса құндағына,

Кіретін көрге ұқсамақ .

Тағдыр жоқ өлмей тұрмағыңа,

Өмірді өлім тұсамақ.

Қайтсең де көріп қайғы, жұмыс,

Қазулы көрің дап-дайын.

Айласын тап та, таза арақ іш,

Жоғалар сонда бұл уайым.

Таза ақылды айтар таза арақ деп,

Мастық деп айтса – терең ой.

Осыған ұмтыл шын ентелеп,

Қиянат, алдау - бәрін қой.

Еңбекке шыда ебін тап та,

Сабырдың түбі - сары алтын.

Өзімшіл болма, көпті ардақта,

Адамның бәрі - өз халқың.

Нысап пен мейірім, әділетті,

Жаныңдай көріп жан сақта.

Ол жолда өлсек, неміз кетті,

Мақсұтқа жетпей қалсақ та.